Αποχαιρετάμε το Μαρρακές και ετοιμαζόμαστε για περιπέτειες!
Μετά από 2 χορταστικές μέρες στην κόκκινη πόλη, το Μαρακες,εκεί που πρωτογνωρίσαμε αυτή την πανέμορφη χώρα, τα χρώματα και τους ρυθμούς της, καιρός να τη δούμε καλύτερα.
Οι περισσότεροι επισκέπτες, δεν αρκούνται στο Μαρρακές, και προχωρούν είτε προς βόρεια, Φεζ, Ραμπάτ, Καζαμπλάνκα, Σεφσαουέν είτε προς νοτιοανατολικά, Άτλαντα, Κάσμπες και έρημο Σαχάρα. Όσοι δεν έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, κάνουν κάποια μονοήμερη εκδρομή προς την παραθαλάσσια Εσαουίρα. Εμείς επιθυμούσαμε διακαώς να απολαύσουμε τη διαδρομή μέχρι τη Μερζούγκα, την πύλη της ερήμου, και να ζήσουμε τη χώρα ανεξάρτητοι από γκρουπ.
Περνώντας τον Άτλαντα
Έτσι λοιπόν την 3η μέρα στο Μαρόκο, στις 10 το πρωί άρχισε το roadtrip μας. Παραλάβαμε το ενοικιαζόμενο Ι.Χ. μας και προβλεπόταν μια κουραστική ημέρα, αφού θα έπρεπε να καλύψουμε πολλά χιλιόμετρα, να περάσουμε μέρος του Άτλαντα, την κοιλάδα των Ρόδων και να καταλήξουμε στο φαράγγι Dades για διανυκτέρευση. Αν εξαιρέσεις τις αποστάσεις η διαδρομή είναι απολαυστική, βλέπεις τόσα νέα μέρη και εναλλαγές εικόνων που ούτε στιγμή δε βαριέσαι.
Αν δεν υπερβαίνεις τα όρια ταχύτητας, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, άλλωστε είσαι διακοπές, δεν κάνεις αγώνες δρόμου. Αν τρέχεις πολύ, σίγουρα θα σε σταματήσει η τοπική τροχαία που καραδοκεί παντού, ακόμα και στη μέση της ερήμου.
Στην πόλη των Χολιγουντιανών studio
Στη διαδρομή είδαμε πολλά χωριά, και κατεβαίνοντας κάναμε την πρώτη μας στάση στην Ouarzazate, για φαγητό. Η πόλη καμμιά σχέση δεν έχει με τα προηγούμενα χωριά, σύγχρονη και διαθέτει ό,τι μπορείς να χρειαστείς, τράπεζες, μαγαζιά, βενζινάδικα, εστιατόρια, τα πάντα. Βρήκαμε ένα συμπαθητικό μέρος για φαγητό το Chez Nabil και φάγαμε εξαιρετικά και με 12 ευρώ για 2 άτομα. Μπαίνοντας στη πόλη βλέπεις και τα Atlas Studios, που φυσικά είναι πάντα γεμάτα γκρουπ επισκεπτών, όμως δε θέλαμε να τα επισκεφτούμε, κι έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας μέχρι την περίφημη Kasbah Amridil.
H ομορφότερη Kasbah!
Βρίσκεται λίγο πριν την όαση της Skoura και περνάς ένα ξερό ποτάμι για να φτάσεις στην πύλη της. Πήραμε ένα ξεναγό με 10 ευρώ και μας έδειξε όλο το κτίσμα και τον εξωτερικό του κήπο, τις ταράτσες, όλα τα δωμάτια, τα πάντα. Μας διηγήθηκε την ιστορία της Κάσμπας, τη δική του, πως κάνει αυτή τη δουλειά και μαζεύει χρήματα για να επισκεφθεί τη Μέκκα κι άλλα πολλά.
Η Κάσμπα Amridil είναι δημιούργημα εκπληκτικής αρχιτεκτονικής και ομορφιάς, πραγματικό στολίδι, επιβάλλεται να την επισκεφθείτε. Κι εδώ έχουν γυριστεί αρκετά φιλμ, ενώ τώρα ανήκει σε μια Μαροκινή οικογένεια που τη συντηρεί. Δίπλα υπάρχει και ένας ξενώνας για όποιον θέλει να μείνει. Απίστευτο σκηνικό!
Φύγαμε από την Kasbah και συνεχίσαμε, σταματήσαμε σε κάποια συνεταιριστικά μαγαζάκια με προϊόντα από τριαντάφυλλο αφού εκεί στην κοιλάδα των Ρόδων, φτιάχνουν πάρα πολλά και πάλι συνεχίσαμε για το φαράγγι.
¨Όπου κι αν πας, πήγαινε με την καρδιά σου¨
Riad Rihana: μια ευχάριστη έκπληξη, αληθινή Μαροκινή φιλοξενία
Φτάσαμε αρκετά αργά, είχε πέσει το σκοτάδι, στο Riad Rihana, όπου μετα το απαραίτητο κέρασμα με τσάι και μπισκότα, μας έδειξαν το δωμάτιο μας. Ήταν πολύ όμορφο, μεγάλο, με απολαυστικό μπάνιο και υπέροχη θέα. Παραδοσιακή διακόσμηση με μοντέρνα στοιχεία, ό,τι πρέπει για τη διαμονή μας εκεί. Το απαραίτητο ντους και το καφτάνι που είχα αγοράσει από το Marrakech, και έτοιμοι για δείπνο.
Μια εξαιρετική βραδιά με ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο
Στις 8 πήγαμε στον επάνω όροφο που ήταν το εστιατόριο και εκεί βρήκαμε όλους τους πελάτες του ριάντ, και έμελλε να περάσαμε μια εξαιρετική βραδιά όλοι μαζί. Το φαγητό ήταν εμπνευσμένο από τη γαλλική κουζίνα, και ήταν απίστευτα νόστιμο. Είχε ένα ορεκτικό με κριτσίνια και ελιές, σούπα κουνουπιδιού με λιωμένο τυρί, σαλάτα παντζαριού με κατσικίσιο τυρί, πάπια σε κόκκινο κρασί με ένα μικρό σουφλέ, κρασί, και γλυκό.
Στο χώρο υπήρχαν 15 άτομα περίπου, νομίζω μόνο εμείς είχαμε πάει με αυτοκίνητο νοικιασμένο, οι άλλοι ήταν με γκρουπάκια. Ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, Ιαπωνία, Ουρουγουάη, Πορτογαλία, ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία.
Μετά το φαγητό ο ένας ιδιοκτήτης με έναν από τους ξεναγούς, άρχισαν να παίζουν μουσική με παραδοσιακά όργανα και να τραγουδούν και στο τέλος μας σήκωσαν όλους να χορέψουμε. Ήταν φανταστικά! Από τις ομορφότερες και πιο ανθρώπινες εμπειρίες σε αυτό το ταξίδι. Ό,τι έπρεπε για να πάμε για ύπνο ευχαριστημένοι και κουρασμένοι.
Μέρα αφιερωμένη στα φαράγγια με κατεύθυνση τη Μερζούγκα.
Ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα, θαυμάσαμε τη θέα από το δωμάτιο και μετά το χορταστικό πρωινό μας, αναχωρήσαμε προς τα φαράγγια.
Αρχικά ανεβήκαμε στο πολυφωτογραφημένο σημείο με το στριφογυριστό δρόμο και μετά κατεβήκαμε, περνώντας το πανέμορφο Tinghir, στο φαράγγι Todra. Φανταστικό μέρος, με τα βράχια γύρω σου, το ποτάμι στη μέση και αμέτρητους τουρίστες. Πολύ τουριστικό μέρος, όμως αξίζει να το δείτε, η ομορφιά του προκαλεί δέος.
Είχαμε 200 χλμ. να κάνουμε μέχρι το Riad Madu που μας περίμενε στην αρχή της Σαχάρας, λίγο πριν τη Merzouga, οπότε ξεκινήσαμε, περνώντας αρκετά χωριά και πόλεις. Ο κόσμος ήταν που μας έκανε εντύπωση περνώντας από αυτές, οι περισσότεροι ντυμένοι με χειμωνιάτικα με 25 βαθμούς, παιδάκια να παίζουν στους δρόμους με τα σχολεία άδεια, χωρίς να είναι κάποια αργία, μαγαζάκια μικρά με τα πάντα μέσα, γυναίκες να κουβαλούν παιδιά, τρόφιμα, παππούδες να κοιτούν τους περαστικούς. Σταματήσαμε σε κάποια πόλη και αγοράσαμε κάτι να φάμε και συνεχίσαμε.
Το τοπίο άρχισε να ερημώνει και ήταν μαγεία, να οδηγείς σε τόσο επίπεδο δρόμο στη μέση του πουθενά. Μόνο άμμος κι εμείς. Η προσμονή μεγάλη και ταυτόχρονα γλυκιά, όσα έβλεπαν τα μάτια μας ήταν πρωτόγνωρα.
Διαμονή στη Μερζούγκα
Φτάσαμε μεσημέρι στο Hassilabied και στο πανέμορφο Riad Madu για να περάσουμε όλη τη μέρα, μέχρι την επομένη το απόγευμα που θα πηγαίναμε στο camp. To riad είναι υπέροχο, τεράστιο, με φανταστικά δωμάτια, τεράστια, πισίνα, εστιατόριο, σαλόνια με τζάκι, κήπους, γενικά ιδανικό για μια ημέρα ξεκούρασης μετα από τόσα χιλιόμετρα και πριν το camp.
Το υπόλοιπο της ημέρας δεν κάναμε σχεδόν τίποτα, μια βουτιά στην πισίνα, και μετά από λίγη ξεκούραση έτοιμοι για το δείπνο στις 8. Ήταν στάνταρντ κι εδώ το φαγητό, είχε σούπα, μοσχάρι ταντζίν με δαμάσκηνα, γλυκό, όλα πολύ νόστιμα και ικανοποιητικά. Οι πελάτες και εδώ από όλο τον κόσμο, σίγουρα αγωνιούσαν κι αυτοί για την επόμενη μέρα.
Ήρθε η πολυπόθητη μέρα να ζήσουμε το όνειρο της Σαχάρα.
Το επόμενο πρωί ήρθε, και εμείς ανυπομονούσαμε για τη νέα εμπειρία της ερήμου. Ήδη είχαμε δει κάποιους αμμόλοφους στο βάθος του ορίζοντα, είχαμε πάρει μια μικρή γεύση, όμως δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτό που μας περίμενε.
Πήραμε το πρωινό μας στο Riad Madu και μάθαμε ότι γύρω στις 4 θα ερχόταν να μας πάρει ένα τζιπ για να πάμε στις καμήλες και κατόπιν στο camp. Οπότε είχαμε αρκετές ώρες να περάσουμε, οπότε αποφασίσαμε να πάμε βόλτα μέχρι τη Merzouga και τριγύρω. Το χωριό δεν είναι κάτι το σπουδαίο, ρίξαμε μια ματιά και επιστρέψαμε στο χωριό μας το Hassilabied για μια βόλτα σε μια όμορφη όαση εκεί κοντά. Μια έκταση μέσα στο πουθενά σαν πάρκο, γεμάτο φοίνικες, οπού οι ντόπιοι καλλιεργούν πολλά πράγματα, ζαρζαβατικά, λουλούδια, και φυσικό είναι μιας και υπάρχει νερό και ρυάκια παντού.
Το μεσημεράκι ρωτήσαμε το Riad που θα μπορούσαμε να φάμε και μας προτείναν το κοντινό χωριό Khemilia και το ντόπιο εστιατόριο Nora. Η διαδρομή ήταν φυσικά μέσα στην έρημο, είδαμε πολλά Riads μέχρι το χωριό αυτό και φτάνοντας πήγαμε αμέσως για φαγητό. Στο εστιατόριο είχε αρκετούς τουρίστες όμως το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο, καμμιά σχέση με προκάτ τουριστικό μενού. Φάγαμε σούπα, σαλάτα και την πολυδιαφημισμένη Βερβερική πίτσα! Πολύ ωραία πίτσα, που έμοιαζε με ελληνική πίτα γεμιστή με τυριά και κομματάκια κρέας. Φανταστική! Φάγαμε και το γλυκάκι μας μαζί με το τσάι που μας έφεραν και γυρίσαμε στο Riad μέχρι να πάει 4 η ώρα να πάμε επιτέλους στις καμήλες.
Ήρθε αυτή η ευλογημένη ώρα! Για μένα ήταν το highlight του ταξιδιού και μια από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου. Ήρθε ένα τζιπ και μας πήρε και μετα από 20 λεπτά περίπου διαδρομή, βρεθήκαμε στη μέση του πουθενά, οπού μόνο καμήλες έβλεπες και Βέρβερους καμηλιέρηδες. Είχα τόση αγωνία αλλά και φόβο! Βρήκαμε τις καμήλες μας και εκεί οι ντόπιοι μαζί με τον οδηγό μας, μας είπαν τι να κάνουμε.
Ανέβηκα με φόβο αλλά τελικά όλα ήταν υπέροχα. Η πορεία μας με τις καμήλες ήταν φανταστική εμπειρία που κράτησε 1 ώρα, ούτε κουραστήκαμε ούτε φοβηθήκαμε, συζητούσαμε με τον καμηλιέρη μας για τη ζωή εκεί, βγάλαμε φωτογραφίες, χάιδεψα την όμορφη καμήλα μου, το ευχαριστηθήκαμε! Δε γνωρίζω σίγουρα τις συνθήκες που ζουν τα ζωντανά, όμως δεν φάνηκε να δυσανασχετούν. Όταν επιστρέψουμε στο Μαρόκο, θα φροντίσω να έχω πληροφορηθεί νωρίτερα σχετικά και ίσως αποφύγω τη βόλτα με τις καμήλες.
Η διαδρομή ήταν μαγική, παντού άμμος, μερικά φυτά, και πάλι άμμος, αμμόλοφοι, και στο βάθος πάλι άμμος και τα σύνορα με την Αλγερία. Μετά από μια ώρα φτάσαμε στο camp μας, κατεβήκαμε από τις καμήλες μας και μας υποδέχτηκαν με, τι άλλο; τσάι και γλυκά.
Madu Desert Luxury Camp
Το camp πανέμορφο, και η σκηνή μας το ίδιο. Μεγάλη, με τεράστιο κρεββάτι, ηλεκτρισμό, μπάνιο, ζεστό νερό, αφρόλουτρα, γενικά τα πάντα που θέλεις να βρεις σε ένα ξενοδοχείο. Glamping όνομα και πράγμα!
Κάναμε ένα ντους να φύγει λίγη άμμος από πάνω μας, και κατά τις 7 βγήκαμε να βγάλουμε φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα, και να το θαυμάσουμε. Μαγική στιγμή και υπέροχα χρώματα. Το πιο ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα που έχω δει, διότι η απέραντη, ατέλειωτη Σαχάρα είναι τόσο γοητευτική, τόσο όμορφη, που δεν χορταίνεις τα χρώματά της αυτή την ώρα.
Αργότερα πήγαμε για δείπνο στην μεγάλη τέντα που ήταν το εστιατόριο. Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και ικανοποιητικό, σούπα, σαλάτα, πιλάφι, κρέας ψητό και φρούτα. Μετά ήρθαν 4-5 Βέρβεροι με μουσικά όργανα και έπαιξαν μουσική για 1-2 ώρες.
Πριν κλείσω τα μάτια μου για ύπνο κοίταξα από το παράθυρο της σκηνής τον υπέροχο ουρανό με τα εκατομμύρια αστέρια, ήταν από τις ωραιότερες στιγμές του ταξιδιού. Υποσχέθηκα ότι αυτό το θέαμα θέλω να το ξαναζήσω!
Αντίο Σαχάρα, πάμε για άλλα!
Φυσικά και ξυπνήσαμε από τα χαράματα ακριβώς για να δούμε το χάραμα, που ήταν εκπληκτικό!!!!
Υπέροχα χρώματα στον ουρανό, λίγη ψύχρα αλλά όλα ήταν τέλεια, από τα ομορφότερα πρωινά της ζωής μου. Μετά το πρωινό, ζητήσαμε να φύγουμε κι ήρθε το τζιπ να μας παραλάβει. Στα παπούτσια που φορούσα στη Σαχάρα, όταν δεν ήμουν ξυπόλητη, βρίσκω ακόμα την κόκκινη άμμο της.
Όλη τη διαδρομή που κάναμε την προηγούμενη ημέρα με τις καμήλες σε μια ώρα, την κάναμε ανεβοκατεβαίνοντας με το τζιπ. Φανταστικά ήταν, ταρακουνηθήκαμε βέβαια, αλλά το διασκεδάσαμε πολύ, ιδίως βλέποντας τον οδηγό μας να τηλεφωνεί και να στέλνει μηνύματα την ώρα που οδηγούσε. Πήραμε κι ένα Βέρβερο που έκανε οτοστόπ κάποια στιγμή που βγήκαμε σε δρόμο και τον αφήσαμε παρακάτω. Φτάνοντας στο Riad, πήραμε το αυτοκίνητο και βουρ για τον επόμενο μας προορισμό. Το μαγικό Ait Ben Haddou, απόσταση :392 km.
Oποτε, φτάσαμε στην Οuarzazate το μεσημεράκι και φυσικά πήγαμε για ανεφοδιασμό μετρητών και φαγητό στο στέκι που πήγαμε στον ερχομό. Φάγαμε ωραία κεμπάπ, και φύγαμε ευχαριστημένοι με αγωνία να δούμε επιτέλους το Ait Ben Haddou.
Παρκάραμε στο Riad μας, είχαμε χάσει το λογαριασμό πόσες φορές ανοίγαμε βαλίτσες για μια μέρα, όμως ήταν τόσο όμορφα όλα. Το Riad Maktoub είχε όμορφα δωμάτια, ήταν κάπως παλιό αλλά αξιοπρεπέστατο για μια νύχτα. Αφήσαμε τα πράγματα και αμέσως πήγαμε απέναντι να δούμε την Kasbah. Το μέρος είναι απερίγραπτης ομορφιάς, εντυπωσιακά όμορφο.
Γυρίσαμε για ένα τσάι δίπλα στο Riad μας και μετα μπήκαμε απέναντι σε ένα παντοπωλείο να πάρουμε σνακ, εκεί μάλιστα ευχαριστήθηκα περισσότερο. Όλα τα χάζεψα, όλα τα κοίταζα, από όσπρια μέχρι πατατάκια! Πήραμε το κατιτίς μας, γιατί εμείς ταξίδι χωρίς να πάμε σε παντοπωλεία, σούπερ μάρκετ, φούρνου, δεν υπάρχει. Είχε ήδη νυχτώσει, αλλά τι να κάναμε, έτσι είναι ο χειμώνας.
Όταν πεινάσαμε βγήκαμε να βρούμε που θα φάμε βραδινό. Έξω σκοτάδι πίσσα και ήταν μόνο 7μιση. Δεν είχε κίνηση από τουρίστες, προφανώς όλοι κάπου τρώγανε ήδη ή ήταν στα ξενοδοχεία τους. Περπατήσαμε λίγο να δούμε που θα μας κάνει το κλικ και τελικά η επιλογή μας ήταν πολύ καλή.
Βρήκαμε το cafe Badgag που είναι πανσιόν με εστιατόριο μαζί, μας είπαν ότι είχαν μενού και φαινόταν εξαιρετικό. Είχε κόσμο που έτρωγε και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Αχ τι ωραίο φαγητό φάγαμε, σούπα, τανζίν, γλυκό, καφέ όλα πολύ νόστιμα.
Γυρίσαμε στο Riad μας για ύπνο, αύριο θα γυρνούσαμε στο Μαρρακές για την τελευταία μέρα στο Μαρόκο!
Ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς, βοήθησε σε αυτό κι ο ιμάμης, και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αγαπημένο Μαρρακές.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο της τελευταίας μέρας, στην νέα πόλη και συγκεκριμένα το Labranda Hotel, φαγαμε στο μπουφέ ένα μέτριο μεσημεριανό, μας παρέδωσαν το δωμάτιο και ξεκουραστήκαμε λιγάκι.
Το απόγευμα βγήκαμε βόλτα με τα πόδια για να δούμε τη λεωφόρο Mohammed VI που βρισκόμασταν και να κάνουμε ένα γύρο στο Menara mall. Ένα συμπαθητικό εμπορικό κέντρο, οπού ψωνίσαμε κάποια τελευταία δωράκια και κάτσαμε έξω για ένα καφέ. Για βραδινό διαλέξαμε το Restaurant le 6, που ενώ έμοιαζε σχετικά τουριστικό, εκει έφαγα το ωραιότερο τανζίν με αρνί του ταξιδιού και έτσι έκλεισε πολύ νόστιμα η εβδομάδα μας στο Μαρόκο. Ήπιαμε και από μια μπύρα να ξεχάσουμε την επιστροφή και γυρίσαμε για ύπνο.
Αποχαιρετήσαμε το μαγικό Μαρόκο στη 1 το μεσημέρι, μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο και την παράδοση του αυτοκίνητου στο αεροδρόμιο. Ήταν ένα φανταστικό ταξίδι, χαίρομαι πολύ που γνώρισα αυτή τη χώρα έστω και λίγο και ανυπομονώ να ξαναγυρίσω!
